петък, 5 юли 2013 г.

под мрежата

Просто дума.
като любов, като страх
като млада безкрайна река,
като полет, като пролет над нашия град,
просто дума, която да вземеш в ръка,
да разпръснеш над чуждо поле
и да чакаш да стигне небето
в един предрешен кръговрат
Просто дума, която мога
да кажа само на теб
Като пролет, като море
във началото на пролетта,
като дълга безкрайна пътека,
натежала от прах, натежала от страх,
и изящно попила кръвта.

кажи ми, че пак ще се върнем,
чисто нови, безкрайни и нежни,
че ще дойдем във своите стаи,
че ще дойдем на своите пейки,
още днес, още идната пролет,
още с тези сълзи и надежди,
че от този момент ще живеем,
кажи ми че още са там бреговете,
дай ми дума, която да взема
за да стигнем най-после небето
просто дума

като аз, като ти, като дъх над света,
като спящо море, покрило телата,
като дълга мечта,
като бряг, като лудост,
като мост над земята,
ние заедно ще достигнем небето
още днес, още идната пролет,
с още младите си нозе,
с още младите си ръце,
оцелели чрез своите спомени.
кажи ми
че още имам сърце.



Няма коментари:

Публикуване на коментар